Czym jest Trauma
Czym jest Trauma...
Trauma to psychologiczna i emocjonalna odpowiedź naszego systemu nerwowego na głęboko stresujące, trudne lub wywołujące lęk wydarzenie, które przytłacza, niwelując zdolność jednostki do radzenia sobie, powoduje poczucie bezradności, obniża poczucie własnej wartości i zmniejsza w sposób znaczący zdolność kontenerowania i odczuwania pełnego zakresu emocji i doświadczeń.
Symptomy traumy to często szok i zaprzeczenie. Z biegiem czasu te reakcje emocjonalne mogą zanikać, ale osoba, która przeżyła, może również doświadczyć reakcji długotrwałych, takich jak:
- Złość, gniew
- Uporczywe, przewlekłe uczucia smutku i rozpaczy
- Retrospekcje
- Nieprzewidywalne emocje i reakcje emocjonalne
- Fizyczne objawy, takie jak nudności i bóle głowy oraz wszelkie symptomy a potem syndromy poniżej przepony, z układu pokarmowego oraz z całego ciała
- Intensywne poczucie winy, jakbyśmy byli w jakiś sposób odpowiedzialni za wydarzenie
- Poczucie wstydu nieadekwatne do aktualnych wydarzeń
- Poczucie izolacji i beznadziejności
- W skrajnych przypadkach przy traumie przewlekłej i złożonej, relacyjnej do zaburzeń osobowości typu narcystycznego, borderline lub innych.
Przyczyny powstania traumy mogą być bardzo różne i kategoryzują doświadczenia w zależności od czasu powstania.
Definiujemy więc traumę prenatalną, okołoporodową, wczesnodziecięcą, rozwojową, relacyjną, szokową...
Czynniki wpływające na powstanie traumy prenatalnej to m.in.
- fizyczne lub emocjonalne zdrowie matki - mama straumatyzowana, depresyjna, zdysocjowana lub niespokojna,
- relacje między matką a ojcem - stosunek ojca do ciąży - nieobecność fizyczna lub emocjonalna ojca dziecka, porzucenie matki w ciąży,
- atmosfera w rodzinie - śmierci, wypadki, zdarzenia losowe, wojenne, przesiedlenia, głód, poczucie winy, wstyd,
- poważne rozważanie aborcji.
Trauma okołoporodowa może być związana ze śmiercią matki podczas porodu, z porodem przedwczesnym lub długim, trudnym i bolesnym
a także z długim okresem przebywania w inkubatorze lub szpitalu i niewystarczającym kontaktem fizycznym z matką.
Trauma wczesnodziecięca lub rozwojowa jest wywoływana przez
- doświadczenia związanie z zaniedbaniem, zagrożeniem życia lub zdrowia zwłaszcza przy długotrwałej ekspozycji na te wydarzenia,
- sytuacje zwiazane z nadużyciem, np różnego rodzaju obrzędy praktykowane w rozmaitych kulturach takie jak obrzezanie lub zabiegi medyczne w szpitalu,
- niedojrzałych, nieporadnych życiowo rodziców - matki, ojców niedostrojonych do podstawowych potrzeb dziecka, porzucających dziecko lub pozostawiających dziecko samo na długie okresy.
- przemoc fizyczną, psychiczną i emocjonalną, która wywiera ogromny, niszczący wpływ na rozwój dziecka, w skrajnych przypadkach dewastującą psychikę dziecka lub prowadzącą do prób samobójczych.
Nie wykształca się wtedy bezpieczna, oparta na zaufaniu więź z mamą i tatą. Wykształcają się za to u dziecka pewne strategie przetrwania aby móc przeżyć w niesprzyjającym środowisku a przede wszystkim dziecko odcina czucie, często wchodząc w zamrożenie, stany dysocjacyjne, zamarcia.
Często te strategie z dzieciństwa stosujemy w dorosłym życiu nie będąc do końca świadomym, że
- "nikogo nie potrzebuję, poradzę sobie sam...",
- "moje potrzeby nie są ważne, ja nie mam żadnych potrzeb"
- "nie lubię się przytulać i nie potrzebuję dotyku" ma swoje początki dawno, dawno temu...
Sesje terapii traumy dla dorosłych są prowadzone różnymi metodami, dobieranymi w zależności od tego, z czym pracujemy, jakiego rodzaju wydarzenie nas spotkało ale również dopasowanymi do potrzeb klienta czy jego osobowości.
Terapia Brainspotting oparta o najnowcze osiągnięcia neuronauki uaktywnia głębokie struktury podkorowe i daje możliwość eksplorowania i zauważania głębokich odczuć w ciele, podczas gdy terapeuta trzyma przestrzeń, mówiąć niewiele lub prawie nic.
Metoda Somatic Experiencing® i SOMA Embodiment® to rozmowa terapeutyczna skierowana na rozpoznawanie odczuć płynących z głębi ciała, koordynację zmysłów, poczucie orientacji w przestrzeni, poczucie grawitacji i ugruntowanie.
PSYCH-K® to metoda zmiany przekonań o sobie i świecie, stworzona dzięki wieloletnim badaniom z dziedziny neuronauki i epigenetyki, poprawiająca natychmiastowo komfort życia.
Połączenie tych metod w terapii sprawia, że dzieją się rzeczy niesamowite...
Będąc w terapii traumy balansujemy między odczuciami mającymi swoje źródła w doświadczonej wcześniej traumie, wyobrażeniami, ruchem wypływającym z ciała, emocjami, przestrzenią kognitywną a zasobami wewnętrznymi, zewnętrznymi oraz systemem zaangażowania społecznego. Staramy się zwrócić uwagę na każdy pojawiający się, wychodzący z ciała ruch i na bardzo subtelne odczucia komfortu i dyskomfortu. Terapie te umożliwiają odnowienie kontaktu z własnym ciałem, uwolnienie trudnych emocji i napięć utrzymywanych czasem w ciele latami, rozluźnienie i zwiększenie przepływu energii a także poprawienie czucia swoich zasobów wewnętrznych.
Nieszczęściem człowieka w tym wszystkim jest to, że jako ssak lepiej rozwinięty i uplasowany wyżej w hierarchii rozwoju dysponuje korą nową czyli intelektem, a w związku z tym kontrolą, a także układem limbicznym, który odpowiada za zachowania emocjonalne i społeczne, więc nie pozwala sobie na zachowania wynikające z wrodzonych mechanizmów regulacji płynących z mózgu gadziego, dzięki którym możemy dokończyć reakcję walki/ucieczki i uwolnić napięcia.
Kultura, religia i przekazy rodzinne kategorycznie dyskryminują pewne zachowania i reakcje, co powoduje, że jesteśmy podatni na straumatyzowanie jak żaden inny ssak.
Dobrą wiadomością jest to, że impuls do pozbycia się napięcia i traumy z ciała jest aktywny całe życie i w dowolnym momencie, nawet po wielu latach, możemy wrócić do trudnego doświadczenia i uwolnić się od tego, co nas ogranicza. Terapia w ogólnym zarysie ma na celu to abyśmy lepiej potrafili zarządzać swoimi emocjami, potrafili zauważać odczucia fizyczne pojawiające się w ciele i pozwalali sobie z nimi być na tyle, by komunikować swoje granice i potrzeby. Są takie doświadczenia, po których bardzo trudno się podnieść, ale zawsze można sobie pomóc i dać sobie szansę na lepsze, pełniejsze życie.
